Ogłoszenia duszpasterskie – III Niedziela Wielkiego Postu – 15.03.2020
Czcigodny Księże Proboszczu
Dzień Imienin, to jedna z niewielu okazji, by wyrazić Ci wdzięczność za trud posługi kapłańskiej w naszej parafii. Zapewniając o tej wdzięczności, w imieniu całej wspólnoty parafialnej składamy Księdzu Proboszczowi życzenia zdrowia, błogosławieństwa Bożego oraz wszelkiej pomyślności w realizacji planów i zamierzeń.
Pragniemy, aby Ksiądz Proboszcz niezmiennie dzielił się z nami otwartym sercem, pobożną radą, umacniał w wierze i uczył nas dzielności. Niech Najświętsza Panna otacza Księdza Proboszcza miłością i opieką, szczególnie w trudnych chwilach i wyprasza u Swego Syna wszelkie potrzebne łaski.
Wyrażając swoją wdzięczność pragniemy jednocześnie złożyć najserdeczniejsze życzenia słowami z Pisma Świętego: „Niech Cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad Tobą. Niech Cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze. I niech Cię obdarzy pokojem”.
Szczęść Boże!
Parafianie
1.Wyjątkowy charakter Wielkiego Postu wyrażamy poprzez nasz udział w nabożeństwach pasyjnych. Nabożeństwo Drogi krzyżowej w naszej świątyni w piątki o godz. 16.30. Gorzkie żale w niedziele o godzinie 15.00 zostają odwołane na dwie najbliższe niedziele, przeżywamy je uczestnicząc w transmisjach telewizyjnych i radiowych.
2. Przeżywamy Nowennę przed Uroczystością Świętego Józefa, którą będziemy obchodzili we czwartek 19 marca. Święty Józef, Patron Kościoła Powszechnego, którego uroczystość będziemy wkrótce obchodzić, to człowiek głębokiej wiary, odważny, pokorny. Misja świętego Józefa jest z pewnością wyjątkowa i niepowtarzalna, ponieważ Jezus jest absolutnie wyjątkowy. A jednak w swej opiece nad Jezusem, wychowywaniu Go, by wzrastał w latach, mądrości i łasce, św. Józef jest wzorem dla każdego wychowawcy, a szczególnie dla każdego ojca. Powierzam więc jego opiece wszystkich rodziców, kapłanów, którzy są ojcami i tych, którzy mają pełnić w Kościele i w społeczeństwie rolę edukacyjną. Zapraszam na Mszę Świętą o godzinie 17.00.
3. Do nabycia w zakrystii są wielkanocne paschaliki, które są okazją aby wesprzeć Caritas naszej Archidiecezji, która wspiera najbardziej potrzebujących.
Cena paschalika minimalna 8 złotych.
4. Dziękujemy za sprzątanie Kościoła tym osobom, które to uczyniły w minionym tygodniu, a na sobotę na godzinę 9.00 zapraszamy mieszkańców z ulicy Osiedlowej, numery 37, 43, 51, 63.
5.W związku z pandemią coronavirusa i zawieszeniem lekcji w szkołach, młodzież klas VI, VII i VIII, która przygotowuje się do Sakramentu Bierzmowania, a w ramach tych przygotowań uczestniczy m.in. w nabożeństwach wielkopostnych i Mszach Świętych niedzielnych, swoje uczestnictwo w niniejszych nabożeństwach podejmuje po konsultacji z rodzicami i nie musi w okresie kwarantanny (zawieszenia lekcji w szkole) zbierać podpisów. Jestem przekonany, że udział we Mszach Świętych i nabożeństwach nie stanie się powodem zarażenia, ale o tym udziale niech zdecydują rodzice, którzy są pierwszymi i głównymi wychowawcami i są decyzyjni, aby wskazać właściwe rozwiązanie w tej sytuacji.
Ewangelia – na III Niedzielę Wielkiego Postu
Ewangelia według Świętego Jana
Jezus przybył do miasta samarytańskiego zwanego Sychar, w pobliżu pola, które dał Jakub synowi swemu, Józefowi. Było tam źródło Jakuba. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy źródle. Było to około szóstej godziny. Wówczas nadeszła kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus rzekł do niej: „Daj Mi pić!” Jego uczniowie bowiem udali się przedtem do miasta, by zakupić żywności. Na to rzekła do Niego Samarytanka: „Jakżeż Ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?” Żydzi bowiem i Samarytanie unikają się nawzajem. Jezus odpowiedział jej na to: „O, gdybyś znała dar Boży i wiedziała, kim jest Ten, kto ci mówi: „Daj Mi się napić”, to prosiłabyś Go, a dałby ci wody żywej”. Powiedziała do Niego kobieta: „Panie, nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej? Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Jakuba, który dał nam tę studnię, i on sam z niej pił, i jego synowie, i jego bydło?” W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus: „Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem tryskającym ku życiu wiecznemu”. Rzekła do Niego kobieta: „Panie, daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać”. A On jej odpowiedział: „Idź, zawołaj swego męża i wróć tutaj!” A kobieta odrzekła Mu na to: „Nie mam męża”. Rzekł do niej Jezus: „Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To powiedziałaś zgodnie z prawdą”. Rzekła do Niego kobieta: „Panie, widzę, że jesteś prorokiem. Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić Boga”. Odpowiedział jej Jezus: „Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. Nadchodzi jednak godzina, nawet już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli szuka Ojciec. Bóg jest duchem; trzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie”. Rzekła do Niego kobieta: „Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko”. Powiedział do niej Jezus: „Jestem nim Ja, który z tobą mówię”. Na to przyszli Jego uczniowie i dziwili się, że rozmawiał z kobietą. Żaden jednak nie powiedział: „Czego od niej chcesz? – lub: Czemu z nią rozmawiasz?” Kobieta zaś zostawiła swój dzban i odeszła do miasta. I mówiła ludziom: „Pójdźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział wszystko, co uczyniłam: Czyż On nie jest Mesjaszem?” Wyszli z miasta i szli do Niego. Tymczasem prosili Go uczniowie, mówiąc: „Rabbi, jedz!” On im rzekł: „Ja mam do jedzenia pokarm, o którym wy nie wiecie”. Mówili więc uczniowie między sobą: „Czyż Mu kto przyniósł coś do zjedzenia?” Powiedział im Jezus: „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło. Czyż nie mówicie: „Jeszcze cztery miesiące, a nadejdą żniwa?” Oto powiadam wam: Podnieście oczy i popatrzcie na pola, jak się bielą na żniwo. Żniwiarz otrzymuje już zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, tak iż siewca cieszy się razem ze żniwiarzem. Tu bowiem okazuje się prawdziwym powiedzenie: Jeden sieje, a drugi zbiera. Ja was wysłałem, abyście żęli to, nad czym wy się nie natrudziliście. Inni się natrudzili, a wy w ich trud weszliście”. Wielu Samarytan z owego miasta zaczęło w Niego wierzyć dzięki słowu kobiety świadczącej: „Powiedział mi wszystko, co uczyniłam”. Kiedy więc Samarytanie przybyli do Niego, prosili Go, aby u nich został. Pozostał tam zatem dwa dni. I o wiele więcej ich uwierzyło dzięki Jego słowu, a do tej kobiety mówili: „Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu, usłyszeliśmy bowiem na własne uszy i wiemy, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata”.
Refleksja nad Słowem Bożym
To jest ewangeliczny przykład twórczej rozmowy z przypadkowo spotkanymi ludźmi. Każde takie spotkanie może ubogacić. Nie zawsze trzeba i nie zawsze można sięgać tak daleko. Nie wszyscy są nastawieni na szukanie prawdy, tak jak była nastawiona Samarytanka. Ale wszystkie rozmowy winny być twórcze, zwłaszcza rozmowy indywidualne, bo w nich jest szansa na dotknięcie prawdy o życiu stojącego przed nami człowieka.
Wielki Post to czas twórczych rozmów. Zróbmy rachunek sumienia z czasu, który na nie przeznaczamy.
Życie w czasach epidemii ….. refleksja na czasie
Arcybiskup Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, a następnie nasz Arcybiskup Adam Szal, Metropolita przemyski, jak i inni Biskupi diecezjalni napisali w swoich oświadczeniach, że jeśli są osoby, które boją się zarażenia, mają taką możliwość, aby w najbliższe Niedziele 15, 22 i 29 marca nie uczestniczyć w Niedzielnej Eucharystii. Komunia święta na rękę nie jest niczym nowym, jest praktykowana nie tylko w sytuacji zagrożenia epidemią, zawsze jest taka możliwość. Jeśli ktoś ma obawy, może zdecydować się na taką formę.
Natomiast komunia duchowa jest praktykowana m.in. w szpitalach przez pacjentów, którzy nie mogą przełykać, przez chorych, przebywających w domu, słuchających np. transmisji z Eucharystii. Ponadto można ją praktykować zawsze, nie tylko w czasie epidemii.
Warto wspomnieć, że każdy wierny może przyjmować komunię duchową, np. w sytuacji, kiedy odwiedzamy kościół, ale akurat nie trwa w nim Msza św. To piękna praktyka, ważna i warta przypomnienia i zastosowania w życiu codziennym.
Choroba jest zawsze zaproszeniem, żeby dokonać refleksji nad życiem. Spojrzeć na własną kruchość, również na złe uczynki, przewinienia… Może uświadomić nam, że trzeba się z kimś pojednać. Myślę, że to również wezwanie dla wiernych, by więcej się modlić. W niektórych kościołach zaczęto śpiewać Suplikację, a to jedna z mocniejszych modlitw, w której wzywa się Bożej pomocy. Pan Bóg już wyprowadzał ludzkość z niejednej epidemii. Ten czas, oczywiście, może służyć rachunkowi sumienia i modlitwie.
Każdy ma jakieś plany do zrealizowania, a wieść o panującej chorobie je komplikuje. To powoduje napięcia. Widać, że ludzie są przewrażliwieni na swoim punkcie, na punkcie zdrowia. Myślę, że wynika to ze zbytniego skupienia na sobie, a przecież to Bóg powinien być w centrum. On jest Panem życia i śmierci. Dzisiejszy człowiek jest mocno skoncentrowany na sobie i z tego wynika panika i strach o swoje życie.
Zapowiedzi przedmałżeńskie
Odeszli do wieczności
Spotkania grup duszpasterskich
Komunikaty
Intencje modlitewne na marzec
Ogólna:
Módlmy się, aby Kościół w Chinach zachował wierność Ewangelii i wzrastał w jedności.
Diecezjalna różańcowa:
Aby Eucharystia była dla nas źródłem nawrócenia.