Czcigodny Ksiądz Proboszcz Bogdan Kielar

Przemyśl, 16.10.2020

Czcigodny Ksiądz Proboszcz
Bogdan Kielar
Parafia p.w. św. Michała Archanioła
KLIMKÓWKA

Czcigodny Księże Proboszczu,
Drodzy Parafianie!

Wizytacja kanoniczna w Waszej parafii, przeprowadzona 29 września br., była dla mnie okazją odwiedzenia Was i umocnienia się w wierze, za co chcę z serca podziękować. Spotkania z przedstawicielami grup i wspólnot, jak również z Wami wszystkimi, pozwoliło mi zobaczyć bardzo wiele dobra, które czynicie każdego dnia. Jest to owoc przyjaźni i zażyłości z Chrystusem Panem, i otwartości na działanie Ducha Świętego.

Kościół w naszej Ojczyźnie zachęca nas do pochylenia się nad Eucharystią, która jawi się jako „Wielka tajemnica wiary”. Taki jest też temat obecnie przeżywanego roku liturgicznego. Ewangelia mówi nam o pragnieniu Boga Ojca: jest nim to, abyśmy „uwierzyli w Tego, którego On posłał” (J 6,29), czyli uwierzyli w Jego Syna, na Nim opierali swoje życie i razem z Nim szli drogą zbawienia. Na tej drodze wiary potrzebujemy duchowego pokarmu, aby nie odstąpić, nie ustać, ani też upaść. Dla Izraelitów pokarmem z nieba była manna, którą żywili się przez czterdzieści lat, aż doszli do Ziemi Obiecanej. Prorok Eliasz przez czterdzieści dni i nocy był karmiony chlebem, który przynosił mu anioł. Mocą tego pokarmu doszedł do świętej góry Horeb i tam spotkał się z Panem. Dla nas tym pokrzepiającym chlebem jest Eucharystia, w której Chrystus daje nam samego siebie. Od Niego otrzymujemy konieczne siły do pójścia Bożymi drogami i osiągnięcia zamierzonego celu.

Nasz Zbawiciel ustanowił Eucharystię w przeddzień swojej zbawczej męki i uczynił to w podniosłym klimacie miłości: „Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami zanim będę cierpiał” (Łk 22,15). Wieczernik stał się miejscem Ostatniej Wieczerzy, którą Pan nakazał przygotować swoim uczniom. Izraelici w tym samym czasie w swoich domach spożywali Paschę – Wieczerzę Paschalną – jako pamiątkę wyjścia z Egiptu. Jezus w ten sposób chciał objawić, że w Nim wypełniły się wszystkie zapowiedzi Paschy żydowskiej. Jak kiedyś Naród Wybrany został wyzwolony z niewoli i ocalony od śmierci dzięki ofierze baranka, tak teraz w Eucharystii Chrystus wydaje swoje Ciało na śmierć krzyżową, zmartwychwstaje, wyzwala z niewoli szatana, grzechu i śmierci. Kto przyjmuje Ciało i Krew Pana, ten prawdziwie jednoczy się z Nim, otrzymuje potrzebne siły do wyzwolenia się ze swoich zniewoleń i słabości.
W czasie sprawowania Najświętszej Ofiary Zbawiciel jest pośród nas, doświadczamy Jego miłości i mocy. Dotykamy namacalnie wielkiej tajemnicy Jego żywej obecności. Najpierw obecny On jest we wspólnocie, która się gromadzi na celebracji, bo sam obiecał, że „gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20). Obecny jest w słowie do nas skierowanym, które sam wypowiada i które rodzi wiarę. Trzeba zatem uważnie nadstawić naszych uszu, aby usłyszeć i rozpoznać głos Pana, jak też Jego samego. Chrystus jest obecny w osobie celebransa sprawującego Eucharystię: św. Jan Paweł II napisał, że w czasie odprawiania Mszy św. kapłan utożsamia się całkowicie z Panem. Przede wszystkim Jezus jest obecny pod postaciami eucharystycznymi Chleba i Wina. Otwierajmy szeroko oczy naszego serca, aby uwierzyć w Pana, przyjąć Go do swojego życia i wyznawać Go przed światem.

Zalecenia duszpasterskie i administracyjne.

Od ostatniej wizytacji wykonano wiele ważnych prac w dziedzinie gospodarczej: wybudowano kaplicę cmentarną, wyremontowano zabytkowe organy. Poddano konserwacji elewację i drzwi kościoła, docieplono strop, założono instalację przeciwpożarową i elektryczną, jest nowe nagłośnienie wewnątrz świątyni. Bardzo dziękuję za Wasze zaangażowanie i wsparcie tych inwestycji! W najbliższym czasie podejmijcie wysiłek remontu zabytkowego ogrodzenia kościoła. Konieczne jest również wybudowanie nowej plebanii. Z Bożą pomocą uda się na pewno te inwestycje zrealizować!

Każdy z nas winien systematycznie troszczyć się o budowanie duchowej świątyni swojego serca, którego podstawą jest życie sakramentalne i modlitewne. Systematyczna spowiedź, częsta Komunia święta i osobista modlitwa są tutaj niezastąpionymi środkami. Starajcie się z nich korzystać, szanować Dzień Pański, nie opuszczać z własnej winy Mszy św. Przyjaźń z Panem Bogiem i zaufanie do Niego pozwalają o wiele spokojniej przeżywać trudne doświadczenia dotykające obecnie świat i nasz kraj. Nie zapominajmy, że jesteśmy w Bożych rękach! Niedziela niech będzie dla Boga i dla rodziny. Małżonkowie niech otwierają się na dar życia i przyjmują z radością każde dziecko. Rodzice niech troszczą się gorliwie o religijne wychowanie dzieci i stawiają im ewangeliczne wymagania. Nie zgadzajcie się na deprawowanie waszych dzieci, ani nie przyzwalajcie na związki niesakramentalne! Lekturą codzienną niech będzie Pismo święte i prasa katolicka. Nie ulegajmy manipulacjom medialnym, promujmy mocno życie w trzeźwości. Starajmy się zawsze mówić dobrze o innych i podnosić ich na duchu, a unikajmy słów, które mogłoby ranić i dzielić. Angażujmy się czynnie do pracy we wspólnocie parafialnej, aby czynić ją żywą i promieniującą Bożą obecnością. Wszyscy jesteśmy za nią odpowiedzialni, podobnie jak za przekaz wiary następnym pokoleniom. Chrześcijańska postawa zakłada dawanie świadectwa pięknego człowieczeństwa i nowości życia w Chrystusie. Mocni Jego łaską, będziemy w stanie zwyciężyć zagrożenia płynące ze świata.

Pogłębiajcie Waszą wiarę w grupach duszpasterskich, które ożywiają cały Kościół i przyczyniają się do jego rozwoju. Cieszy bardzo fakt obecności w parafii Akcji Katolickiej, Róż Różańcowych, ministrantów i lektorów, scholi, parafialnego i szkolnego Koła Caritas, grupy św. Michała Archanioła, Dzieła Pomocy Powołaniom. Czynne zaangażowanie w apostolstwo świeckich rodzi nowe powołania kapłańskie i zakonne, które są bardzo potrzebne całemu Kościołowi. Młodzież zachęcam do chętnego włączania się w życie wspólnoty parafialnej, a Ksiądz Proboszcz chętnie Wasze zaangażowanie wesprze. Ci młodzi, którzy spotkali się z Ojcem Świętym Franciszkiem i swoimi rówieśnikami z całego świata w Krakowie i Panamie pokazali, jak wielki potencjał noszą w swoich sercach. Dorośli niech także angażują się w liturgię eucharystyczną i podejmują posługę lektora. Przez nasze zaangażowanie świadczymy, że przyjaźń z Chrystusem rodzi piękne owoce. Wspólnoty, które chcą służyć całym sercem innym, ożywiają bardzo miejscowe środowisko.
Na zakończenie chcę podziękować Księdzu Proboszczowi, który z wielkim zaangażowaniem serca podejmuje posługę parafialną i jest otwarty na nowe wyzwania. Wdzięczny jestem bardzo Siostrom Michalitkom, które mocno angażują się w życie Waszej wspólnoty. Dziękuję Pracownikom świeckim i tym wszystkim, którzy na różny sposób angażują się w parafii i starają się dawać świadectwo Jezusowi. Każdemu z serca błogosławię na codzienne życie.

                                                                                   + Stanisław Jamrozek